Her zamanki gibi tarım
sektörünün yine üvey evlat muamelesi görmesi kabul edilemez. Başta gübre olmak
üzere tarımdaki girdi maliyetleri cep yakıyor. Artan girdi maliyetlerini
karşılayamayan çiftçi, yıllardır ektiği ürünlerden vazgeçip, daha az maliyetli
ürünlere yöneldi. Aralık 2019 üre gübre
fiyatı kg 1.75 iken, 20 Nisan 2020 yılında 2 liraya yükseldi. Aynı şekilde
mazot ve diğer girdi maliyetlerde yüzde 100’e varan zam olunca, fazla gübre
isteyen buğday yerine, daha az gübre isteyen bakliyat ürünlerinin ekimi arttı.
Döviz kurların yükselmesiyle birlikte gübre, mazot, tohum gibi girdi fiyatların
artması ile çiftçi önümüzdeki yıl tarım alanlarına ekim ekemeyecek duruma
gelmiştir. Sakarya Ovasında yetişmekte olup ülkemizin tüketimine yetmekte olan
Ayçiçeği, Arpa, Buğday, Kuru Fasulye, Salatalık, Kabak, Patates, Kuru Soğan ve
Şeker Pancarı gibi ürünlerimiz, yerel yöneticilerimizin tarafından verimli
topraklarımızı gelecek nesiller düşünülmeden imara açılması neticesinde bu
ürünlerimizi yurt dışından ithal eder durumuna düştük. Covid-19 salgınından
ders çıkararak ülkemizde bir an önce tarım politikası değişikliğine gidilmelidir.
Söylemler dışında somut olarak, tarım arazilerimizi koruyacak şekilde ülke
düzeyinde arazi kullanım planlaması yapılmalı. Ülkemizde uzun yıllardır ihmal
edilen tarım sektörü ve kırsal kesim için, yaşanan salgın nedeniyle özellikle
üretim miktarı ve çeşidi, üreticinin gelir düzeyi, dışalımın kısıtlanması,
dışsatımın istikrarı konularındaki sorunları daha da artmamalıdır. Ülkeyi
yönetenlerin, özellikle bu dönemde dışlayıcı değil, tarım ve gıda sektörünün
tüm bileşenlerini sürece katarak, bilimsel önlemlerle bu krizi yönetmeleri
gerekmektedir.
İsmail ERGÜL
Demokrat Parti Sakarya İl Bşk.